Bir bomba daha patladı. Nedeni, niçini şimdilik bilinmez. Umutları, hayalleri olan insanlar önce kulakları sağır eden bir ses sonrasında çınlayan kulağına çok derinlerden gelen çığlıklar, etraf kan revan; paramparça olmuş vücutlar, yanan arabalar, tesadüfen hayatta kalmış olanların şaşkın korku dolu bakışları, ikinci bir patlama olur mu endişesi, kararmış güneşi görünmeyen gökyüzü. Bu gökyüzünün altında karanlığa bürünmüş ANKARA.
Vatan karanlıkta insanlarımız korku içinde ne olduğunu, niçin olduğunu bilmiyor. Sadece tesadüfen evine, okuluna, işine giderken yanında patlayan bombayla canı alınıyor. Yaşam hakkı elinden alınıyor. Canımız yanıyor, biz geride kalanların korkmamızı sinmemizi istiyorlar. Ülkemizin içinde bulunduğu ekonomik bunalımı, işsizliği, hakların eşit dağılmadığını sorgulamamızı istemiyorlar.
Daha düne kadar Ortadoğu’da yaprak kımıldasa haberimiz olur diyenler; bizler gibi birinin çıkıp ne olduğunu anlatmasını mı bekliyorlar?
ANKARA Cumhuriyetin başkentinde üçüncü patlama. Başkentte karanlığın devamı mı isteniyor?
Her terör olayının bir mesajı olduğunu biliriz. Verilmek istenen mesaj ne? Toplum neye hazırlanıyor? Korkuyla, endişeyle, ekonomik daralma ve durağanlıkla oluşan fakirleştirilen ülkem insanı neye hazırlanıyor?
Bir gazete terör açısından riskli illeri yayınlayarak sıradan insanlar üzerine korku salıyor, korku ve endişenin devamlılığı sağlanıyor.
Mustafa Kemal Dahili ve harici bedhahların olacaktır. İstiklal ve Cumhuriyetine kasteden düşmanlar derken sanki bize şu an olan biteni anlatıyor gibi değil mi?
Cumhuriyetimizin seçilmişleri, vekiller; başkanım dendiğinde göğsü kabaranlar; çıkın alanlara. Sanki sandıktan çıkmadan az önce gibi anlatın millete korkmamasını endişe etmemesini. Bu karanlık günlerin geçeceğini, cumhuriyetin baki olduğunu, hür yaşayıp hür öleceğimizi. Hiçbir çılgının bize zincir vuramayacağını anlatın.
Korkma sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak
O benim milletimin yıldızıdır parlayacak
O benimdir o milletimindir ancak
Çatma kurban olayım çehreni ey nazlı hilal
Kahraman ırkıma bir gül ne bu şiddet bu celal
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal
Hakkıdır hakka tapan milletimin istiklal.