Adapazarı Hızırtepe Mahallesi'nde yaşayan Rukiye Türeyen, doğduktan 3 ay sonra geçirdiği menenjit hastalığı sonucu sol elinin işaret parmağı hariç tüm vücudunu kullanamaz hale geldi. Yüzde 99 engelli olan ve konuşmakta güçlük çeken Türeyen, sevdiklerine ve tüm insanlara hayalindekileri yazarak anlatmaya başladı. 5 çocuklu bir ailenin kızı olan Rukiye Türeyen, yıllarını maddi imkansızlıklar içinde, tek bir odada geçirse de enerjisini kaybetmedi ve 2 yıl önce bir kitap yazmaya başladı. Türeyen, kullanabildiği tek parmakla engellilerin yaşadığı zorlukları ve pes etmedikleri sürece tüm zorlukların üzerinden gelerek hayallerine ulaşabileceklerini yazdı. Babasını 2 yıl önce kaybettikten sonra annesi ve kardeşlerine tutunan Rukiye Türeyen'in bir hafta önce çıkan 128 sayfalık 'Kanadı Kırık Meleğin Kanadına Takılanlar' isimli kitabı, internette satışa sunuldu. Kitabın basım ücreti Fahrettin Yüksel isimli bir hayırsever tarafından karşılandı. 'HAYAT ŞU ANDA BENİM TEK PARMAĞIMIN UCUNDA' Tek hayalinin, kendi emeğiyle kazandığı parayla annesine şu anda kirada yaşadıkları evi alıp, umreye göndermek olduğunu belirten Rukiye Türeyen, 'Bu kitabı biz engellilerin var olduğunu göstermek adına yazdım. 2 yıl evvel başladım daha yeni bitirdim. Şu anda çok iyiyim, mutluyum, huzurluyum, bu dünyada ben de varım, biz engelliler de varız. Parmağımı kullanabiliyorum sadece, dönüyorum sağ tarafa doğru bilgisayardan yazıyorum. Başka hiçbir yerimi kullanamıyorum. Yüzde 99 engelliyim. Bu kitapta bir tane hemşire kız var, bu kız daha sonra engelli oluyor, yaşadığı zorlukları anlatıyor, 4-5 tane kısa kısa hikaye var. Şu anda pek tepki almıyorum, reklamı yapılmadı. Sadece sosyal medya üzerinden iyi tepkiler alıyorum. 'Helal olsun' diyenler oluyor, 'bravo sana, azmine hayranım' diyen oluyor. Şu anda bir tane daha hikaye yazıyorum uzun soluklu, onu da çıkarmayı düşünüyorum. Engelliler için hayat zor. Pes etmesinler, isyan yok. Ben asla isyan etmem. Hayatımda isyana yer yok. Keşke şöyle olsa, böyle olsa hiç demedim. Hayat şu anda benim tek parmağımın ucunda. Bu hayat için bana yetiyor ve artıyor bile. Bu parmağım benim özgürlüğüm, dışarıya açılan tek pencerem. Bu parmağım benim arkadaşım, en iyi arkadaşım. Hayalim yürümek ya da ayağa kalkmak değil, bu kitaptan kazandığım parayla, kendi emeğimle bana bakan anneme ev almak ve onu kutsal topraklara göndermek' dedi. 'BIKMADI, AZMETTİ' Anne Fatma Türeyen ise kızının kitap yazmasına hala inanamadığını belirterek, '54 yaşındayım, onu bırakıp bir yere gidemiyorum, içim rahat etmiyor gittiğimde. Bu hayat zor, gençken kaldırıp koyuyordum ama yaşı ilerledikçe kaldırıp koymam da zor oluyor. Kardeşlerinden yardım istiyorum. Yüzde 99 engeli var, tek bir parmağı çalışıyor, bütün ihtiyaçlarını ben karşılıyorum. Başaramıyorum tek başıma. Kitabı yazmak istedi, azim etti ama ben dedim ki, 'Rukiye boş ver kızım, uğraşma. Ben olsam pes ederdim' dedim. Ama o çok azimli, illa yapacağım der. İki yıldır uğraşıyor. Hem kendini anlatıyor hem de arkadaşlarının hayatlarını anlatıyor. Yaşadıklarını anlatıyor, bugüne kadar yaşadıklarını, ona yardım edenleri, babasını anlatıyor. Çok zorluk çektik, hala da burada kiradayız. Babasının emekli maaşıyla geçiniyoruz. O parmakla yazdı bu kitabı. Görenler şaşırıyor, 'Nasıl bir azim diyorlar böyle, nasıl yazdın?' diyorlar. Bıkmadı, azimli çünkü isyankar değil. Rukiye bilgisayarı açtığı zaman 'Bütün dünya benim ayağımın altında' diyor. 'İyi ki bu parmağım tutuyor' diyor, onun için çok seviniyor. Bir parmağa seviniyor, biz sağlıklı olanlar bazen bunaldığımızda isyan ediyoruz. O tek parmakla mutlu oluyor. O parmak onun gökyüzü, her şeyi' diye konuştu.