"Bazen canım sıkılıyor, ama kırmamak için susuyorum. Suskunluğum ile idare ediyorum, yoksa herşey yerle bir olur, kopar" dediğiniz ilişkileriniz oluyor mu?

Maneviyat tarafını ön planda tuttuğunuz oldu mu?

"Olsun insanlık bende kalsın...
Olsun kalp kırmayayım kabe yıkmak gibidir...
Olsun önemli olan sevgimiz, bağımız kopmasın yeter ki...
Olsun dünya için değmez, bugün varız yarın yokuz..."

Diye diye verdiginiz tavizlerde, en sonunda geldiğiniz noktada; hep veren taraf olup değer ve özverinin karşılıklı olması gerektiğini iliklerinize kadar hissedersiniz. Beslenmeyen ruhunuzun dokunulmamış oluşunu fark edersiniz.

Yani demem o ki, yaşanılan tüm ilişkilerde kötü iletişim size bir noktada durup düşündürecek ve o anda; "bir dakika! Burada yanlış giden bir şey var" dedirtecek.

İşte o zaman kabul edişten sonra en önemli adım, eylem devreye girecek.